Produkcja przyrostowa (ang. additive manufacturing) to dziś jedno z najgorętszych słów w świecie technologii dla przemysłu wytwórczego. Nie bez powodu: technologia ta pozwala na dużo efektywniejsze wykorzystanie środków materiałowych niż w przypadku metod konwencjonalnych. To sprawia, że powiększa się grono firm, które stosują procesy addytywne do prototypowania.

 

Produkcja przyrostowa lub jej angielski odpowiedni „additive manufacturing” to według najprostszej definicji technologia, wykorzystująca druk 3D do budowy „warstwa po warstwie” nowych produktów. Można powiedzieć, że jest to oprogramowanie, które projektuje i przesyła do drukarki 3D zlecenie na wyrób produktu, który po „wydrukowaniu” odpowiada produktowi docelowemu. Ta w teorii prosta metoda, nie jest już zarezerwowana tylko dla nielicznych, jednak wciąż nieliczni z niej korzystają.

Wszędzie tam, gdzie potrzebna jest precyzja

W tej chwili, detale produkowane na drukarkach 3D, znajdują szerokie zastosowanie w medycynie, np. w ortopedii. Tam stały się już codziennością, ale nie tylko medycyna może wykorzystywać produkcję przyrostową.

Wykorzystanie produkcji przyrostowej świetnie sprawdza się w realizacji produktów o skomplikowanych geometriach, których nie można wykonać w całości za pomocą tradycyjnych technik. Pojedyncza część może zastąpić zespół elementów, zmniejszając tym samym ich liczbę i upraszczając proces produkcyjny. Co za tym idzie, wyrób może być lżejszy i trwalszy a przy tym tańszy. Prym w wykorzystaniu wspomnianej technologii wiedzie sektor lotniczy. Jednak nie tylko samoloty można "drukować". Modelowanie 3D znajduje zastosowanie we wszystkich firmach, które produkują części specjalistyczne, niskoseryjne.

3D w Polsce

Przykład firmy Litex Promo, jednego z głównych producentów nośników reklamowych pokazuje, że owoce produkcji przyrostowej to nie tylko bardzo zaawansowane technologicznie samoloty, ale też prostsze konstrukcje. Portfolio firmy jest bardzo szerokie - obejmuje między innymi produkcję szybkorozkładalnych namiotów eventowych, wielkogabarytowych parasoli reklamowych do wyposażenia ogródków restauracyjnych oraz systemy ekspozycyjne. Litex Promo używa druku 3D w procesie przygotowania prototypowych modeli połączeń konstrukcyjnych do swoich produktów, których przygotowanie inną techniką byłoby znacznie droższe. Najlepsze rozwiązania trafiają potem do masowej produkcji. Innym przykładem z polskiego rynku jest łódzka Organika, jeden z największych producentów chemii gospodarczej domowej i samochodowej. Ta firma sama nie produkuje w modelu addytywnym, ale modelowanie 3D wykorzystują jej podwykonawcy. Organika zleca kooperantom prototypowanie pojemników za pomocą modelowania przestrzennego.

Innym dobrym przykładem zastosowania additive manufacturing jest produkcja części zamiennych do urządzeń i maszyn, które nie są już dostępne na rynku. Po wycofaniu danego modelu i zaprzestaniu produkcji podzespołów, pojawia się deficyt zamienników, jednocześnie ich produkcja jest mało opłacalna. Z odsieczą przychodzi metoda wydruku 3D. Dzięki niej odtworzenie części jest możliwe w krótkim czasie i za ułamek kosztów, jakie musiałyby zostać poniesione w przypadku konwencjonalnych metod wytwórczych.

Multitool, czyli ERP

Produkcja przyrostowa to połączenie fizycznej produkcji i technologii. Do efektywnego wykorzystania druku przestrzennego w prototypowaniu dla produkcji jednostkowej czy wielkoseryjnej, niezbędny jest system ERP. W zastosowaniu zarówno dla produkcji dyskretnej jak i procesowej pełni on rolę nadzorcy, dając dostęp do narzędzi pozwalających na precyzyjne śledzenie jakości produkcji i zarządzanie gospodarką materiałową. Funkcjonalności, które znajdują się w oprogramowaniu klasy ERP, pozwalają szczegółowo monitorować procesy począwszy od pozyskiwania materiałów, poprzez dostawę, analizę wydajności w czasie rzeczywistym i zbieranie danych z wielu źródeł w czasie rzeczywistym ERP może również działać jako narzędzie prognostyczne.

Autor: Błażej Migoń, BPSC
Źródło: www.bpsc.com.pl